Kulis.az Narıngülün yeni şeirlərini təqdim edir.
Çıxdın məni özündən
Bu şəhər qupqurudur
Gün boydan dərd dizimdən.
Yuyub sıxdım canımı
Asdım göyün üzündən
Aya bax nə girdədir,
Nə yerdə nə göydədir,
Saçlarım süpürgədir,
Toz süpürür izindən.
Küləklər əzizlədi,
Göz yaşım dənizlədi,
Xatirən də bizdədi,
Hara getdin gözümdən.
Bu qadın qəm kimidir,
Dağlarda çən kimidir,
Sovrulmuş dən kimidir,
Biri qaldı yüzündən.
Toplanandıq, cəm idik
Çıxdın məni özündən.
Öpürəm sən əvəzi
Ayrılığın üzündən.
Mənim əllərim ölsün
Mənim sevgim kiçikdi,
Lap olsun toz dənəsi,
Qalxsın göyün üzünə,
Göydən külək ələsin.
Atsam əlim qurusun,
Sussam dilim qurusun,
Mənim suyum bulanıb,
Axıb çayım durulsun.
Oyuncaq gəmi idi,
Suya düşdü həvəsim,
Bir qara bulud boğdu,
Daha gəlməz nəfəsim.
Əlimin əli yoxdu,
Sevgimi daşa vurdu.
Mənim əllərim ölsün,
Bu sevgini unudum.
Eh sənin nə vecinə,
Açma dərdin sinəsin.
Mənim ömrüm dağılır,
Üzü təsbeh dənəsi...
Qayıtdığım adamlar
Bir topa buluddular,
Göyləri ovutdular,
Arxamca su atdılar,
Üz tutduğum adamlar.
Qəlbimdə xal oldular,
Susdular lal oldular,
Hey qeylü-qal oldular,
Ovutduğum adamlar.
Hara çıxıb getdilər?
Hansı düzdə bitdilər?
Səpələnib itdilər,
Unutduğum adamlar.
Əvvələ gəlmədilər,
Dərdimi bölmədilər,
Tam ola bilmədilər,
Qayıtdığım adamlar.
Yoxa çıxan o qadındı
İçimdə bir qadın danışır, susmur, kirimir,
Bu qadın mənəm, yoxsa o bilinmir.
Bilmirəm çiynimdə nə ağırlıqdı, nə yükdü?
Çiynimdəki yük, özümdən xeyli böyükdü.
Səngimir, bitməyir canımda savaşlar,
Hər savaş sonrası təzə yol başlar.
Ömrümdə yad əl var, bəxtimi yad əllə yazan var,
Yığışdırın yolları, yollarda azan var...
Bu ömür bir az mənim, bir az da yadındı
Axtarma məni, yoxa çıxan o qadındı.
Yad olma, uzat əllərini, saçımda daraqla,
Sonra qayıdıb nağıl kimi keçmişi varaqla.
