Kulis.Az “Yeni imza” layihəsindən Amil Məmiyevin şeirlərini təqdim edir.
Köhnə bir otaq, qırıq çarpayı.
Tənha adamların evində
hər şey özü kimi tək olur.
Bateriyanın biri çatışmır pultda,
televizor göstərmir.
Yeməyin altını qalamağa
bir kibrit dənəsi var, o da yaş.
Ya su gəlmir ya işıq kəsilib,
bir damcı su düşür krantdan.
Corabımın bir tayı itib, tapa bilmirəm.
Deyəsən heç mənə düşmür tək,
gətirdiyim səbir belə tək.
Sağlam ol deməyə adam yox.
Azercell-dən gələn mesajda belə
balansımda 1 qəpik qalıb.
Xahiş edirik, balansınızı artırasınız...
***
Gözləri altına çəkdiyi karandaş,
yadımda saxlayım deyə
kitabdakı mənalı cümlələrin altından
çəkilən xətt kimi çəkilmişdi.
***
Tanımadığın bir qızın
azıb gözlərində
soruşasan - eey xanım?
Ürəyinizə yol hardandı?
***
Metri, saniyəsi, kiloqramı,
kelvini, amperi, kandellası,
molu və məncə bir də
sevgi vahidi olmalı qədər.
***
Yağan yağış deyil, göylərin saçıdı.
Günəş bərbərdi, kəsib ucunu
rəngli bant vurur göy qurşağı.
Hələ bir gözləyib gələn qışı,
görərik ağarıb, tökülür saçı.
***
Zamin durduğum sevgimizə
Göstərə bilmədim etibarımı.
İndisə bilirəm, müsadirə edib
Çıxardacaqlar ürəyindən məni.
***
Bilirəm, atacaq bir gün
Allah belə sevmir,
fırladır dünyanı.
***
Doğum evindən çıxıb sevincək,
tərkində övladın gəzdirən ana,
indi övladının tərkində gəlib tək,
tərk olunurdu qocalar evində.
***
Ağlayır ağaclar, göz yaşları yarpaqlar.
Silir göz yaşlarını, süpürür süpürgəçi.
Gizlində ağlayan yalnız bir ağac var,
Nə bilsin süpürgəçi, ağlayır şam ağacı.
***
Qayıq gözlərinə
avar çəkən kirpiklər,
dalğa göz yaşlarına
güc gələ bilməz.
***
Bu zəng çölə vuruldu,
içəri deyil təəssüf.
Şagirdlər yox, həkimlər
Qışqırdılar, tənəffüs.
